Ik zei ooit tegen een dierbare vriend ‘ik ben bang dat als ik echt helemaal mijzelf zal zijn, ik eigenlijk een vreselijk saaie tut ben’…
Mijzelf durven zijn. Zonder opsmuk. Zonder ego plaatjes waar ik graag aan wil voldoen. Hoe dan!?
Ik heb lang (onbewust) een energie bij mij gedragen die mij het verlangen gaf ‘bijzonder te willen zijn’. Maar hoe dat er dan precies uit zag wist ik eigenlijk ook niet..
Letterlijk niet. Want ik heb elke haarkleur wel uitgeprobeerd die ik bij de kapper kon krijgen! Elke kleur gaf me een totaal andere energie en dat werkte door in mijn persoonlijkheid. Zo kon ik uitproberen en onderzoeken welke energie ‘me het beste paste’. Ik kwam er eigenlijk niet echt uit. Ik was miss kameleon…
Ik heb vaak het gevoel gehad dat ik niet de juiste plek had. Niet de juiste rol kon invullen. Niet de status en aanzien had die mijn ego graag zag. Heel frustrerend en het maakte me depressief.
Ondertussen deed ik mijzelf geweld aan door mijzelf niet te accepteren wie ik in essentie ben en mijzelf te waarderen en lief te hebben. Dit resulteerde is veel donkerte, behoeftigheid, manipulatie, verslavingen, slachtofferschap en dominant gedrag.
Liefde geven was mijn focus. Ontvangen was lastig. Vanuit een behoeftigheid om speciaal te willen zijn en mijzelf gezien, gehoord en geliefd te voelen, ’trok’ ik energetisch aan de mensen om me heen.
Stap voor stap shift/transformeer en ontgroei ik deze energie. Durf ik meer en meer mijn ‘ware’ gezicht te laten zien. Met horten en stoten…
En elke dag groeit mijn zelfliefde en eigenwaarde. Transformeer ik laag voor laag alle energie die mij belemmert om mijn Ziel volledig te laten incarneren.
Makkelijk? Nee.
Vraagt het moed en vertrouwen? Ja.
Maar ik hou wel van uitdagingen.
“Ik ben dankbaar en gelukkig nu ik mijzelf volledig heb geaccepteerd zoals ik ben. Ik de diepte van mijn eigen kracht en eigenwaarde ervaar en innerlijk mijn grootsheid volledig kan toelaten. Ik laat mijzelf volledig zien zoals ik ben. En zo is het.”
