Mijn partner en ik hechten beide veel waarde aan intimiteit en seksualiteit: de expressie ervan en de verkenning ervan. 

Zo volgden we een poosje terug een workshop over tantrische kasmirische massage. 

Na kennismaking en wat oefeningen om te landen in de dag, onszelf en in de setting kregen we een demo van de begeleiders. 

Wat vooral mijn aandacht trok was de namaste buiging voorafgaand aan de massage. Man en vrouw naakt tegenover elkaar. 

De vrouw maakte als eerste de buiging in de schoot van de man. Ze boog ver door tot ze de grond raakte. En de man boog vervolgens over de vrouw heen en ‘bedekte’ haar. 

Het greep me. Ontroerde me. 

Ik werd blij en enthousiast om dit ook te gaan doen met mijn partner. Zeker niet de eerste keer dat ik deze symbolische buiging heb gemaakt, echter in de setting voelde het als een verdieping. 

Later die dag zaten in we tegenover elkaar. Zwijgend. We keken elkaar aan en werden uitgenodigd om te beginnen. Met de namaste. 

In een split second werd het echter ‘realiteit’ voor me en terwijl ik er de hele tijd naar uit had gekeken om dit te gaan doen, shifte mijn hele energiesysteem. 

Ik werd acuut overvallen door emoties. Weerstand nam het over. De kwetsbaarheid van onze fysieke naaktheid in relatie tot de beoefening brak iets in mij open. 

Er kwam een stem in mijn systeem en die zei ‘no fucking way dat ik voor jou ga buigen’. 

Dat dus. 
Daar zat ik dan. 

Het ging totaal niet over hem persoonlijk. Het was een energie in mij die ik op hem projecteerde. Ik nam woede waar. 

Afgunst. 
Angst.  
Wrok. 

Bakken met eeuwen oude energie van onderdrukking en misbruik. Van opoffering. Diepe rauwe pijn en woede. Haat. 

Uiteraard begrijp ik de ware essentie van de energie en betekenis van de namaste houding/buiging. Mijn (lager)ego sprong er gewoon tussen. Een schaduw energie.

Mijn vriend nam het waar maar liet me in mijn eigen energie. Dat was fijn. Ik navigeerde er doorheen, maar mijn hart was niet open. Na de workshop wisselden we uit en deelde ik mijn sensaties. 

Het was okay. Ik liet het rusten. 

Ongeveer een week later stelde ik voor om deze blokkerende energie dieper te verkennen. We creëerden onze eigen ceremonie…kaarsjes, kussens, muziek, stilte. 

We maakten energetisch verbinding. Ik begeleide ons beide door een energie release middels een protocol en erna zouden we opnieuw de namaste buiging maken naar elkaar. 

Waarnemend. Onderzoekend en de energie volgen in het moment. 

Het protocol was afgerond en ik had de nodige sensaties losgemaakt en ik zat te voelen welke impuls er kwam. 

Ik nam mijn weerstand waar…ik ademde er doorheen… opende…wachtte….

Opeens voelde ik een duwende energie op mijn rug en ik boog langzaam naar voren. Aarzelend en onderzoekend. Ik werd echter energetisch gestuurd, dat was helder. Zacht maar doelgericht. 

Ik gaf me heel langzaam over. 

Dwars door de weerstand. It’ s just old stuff and stories. 

Mijn vriend boog daarna over me heen en toen zijn ‘gevouwen’ handen mijn rug aanraakte, was dat precies ter hoogte van mijn hart chakra.

Ik voelde als een bliksemschicht een krachtige energie door mijn hart chakra stromen. De energie was letterlijk fysiek warm en intens… 

Het was een brandend gevoel.

Ik was er stil van. Zo hebben we daar een poosje gezeten. In stilte. 

Ik kon dieper verbinding maken. Met mijzelf. Met hem. Onze verbintenis is erna veranderd en opende weer nieuwe lagen. 

Een volgende stap in het erkennen en stiften van mijn innerlijke schaduw. Een stap dichterbij de volle belichaming van onvoorwaardelijke liefde.