De grootste periode in mijn leven had ik een enorme onrustige geïrriteerde kriebel als ik iets zag over vrouwencirkels en activiteiten met alleen maar vrouwen.

Ik vond het onzin.

Voelde bakken met weerstand om ‘het vrouwelijke’ zo overdreven centraal neer te zetten. Het voelde als verheffen of uitvergroten t.o.v. het mannelijke/mannen en meteen ging daar bij mij altijd de irritatieknop aan.

Een jaar of 10 geleden ging ik bewust mijn weerstand hierin opzoeken. Ik wilde mijn eigen schaduw aankijken en zien wat er onder de weerstand zat. Ik voelde uiteraard dat het onvrije gevoel niet vanuit kracht kwam maar vanuit pijn.

Ik sloot mij aan bij een vrouwencirkel, begeleid door twee vrouwen bij mij in de stad waar ik woonde.

Daar zat ik dan in de cirkel op een avond.

Met al mijn trauma’s, al mijn onzekerheid, al mijn zelfafwijzing en al mijn verkrampingen in mijn hart en al mijn innerlijke onevenwichtigheid.

We mochten iets delen, we gingen dansen en daar moesten we dan erna ook over delen. Het dansen stond symbool voor van alles, maar het ging grotendeels langs mij heen.

Ik was vooral afgestemd op de facilitators en ik zag en voelde enkel hun schaduwkanten. Ik zag en voelde hun onzekerheid en hun ongemak. Ik zag en voelde waar zij zichzelf nog niet innerlijke hadden aangekeken en doorvoeld. Kortom: ik had oordeel en voelde mij niet veilig.

Ik ben er na één sessie dan ook mee gestopt.

Ik kon mijzelf energetisch helemaal niet dragen. Ik had daar energetisch anker in nodig om dat proces aan te gaan.

Ik had kunnen kiezen om aan te geven aan de facilitators dat ik daarin hun bedding en begeleiding nodig had, maar die moed en wijsheid belichaamde ik op dat moment onvoldoende.

Of de facilitators het doorhadden of niet, is mij niet helder. Wellicht waren ze niet vakkundig genoeg om mij hierin aan te voelen. Of wel en kozen ze er bewust voor om het initiatief bij mij te laten.

Het maakt echter niet uit. Want alles is van waarde. Alle ervaringen zijn een spiegel waar je je bewustzijn mee kunt bekrachtigen.

Ik ben niet meer dezelfde vrouw. Ik heb inmiddels geleerd dat de veiligheid die ik ervaarde in de cirkel alles symboliseert over mijn eigen mate van comfortabel zijn met mijn eigenwereld.

De vaardigheid om intiem te zijn met mijzelf. Als mens en specifiek als vrouw. Want als vrouw ben ik optimaal afgestemd op het krachtveld van moeder aarde, Gaia. Het veld van levensenergie, voelen, wijsheid creatie en seksualiteit. Het veld van het ‘alles’. Waar het eenheidsbewustzijn symbool staat voor het ‘niets’.

Om het ‘alles’ vanuit bewustzijn voor je lichaam en systeem vrij te laten stromen, zonder oordeel of strijd… vraagt het een ontspannen relatie met alle mogelijke aardse sensaties.

En die spier…. die was destijds erg slap.

Een veld van vrouwen spiegelt elke vrouw energetisch bewust en ook onbewust in het direct doorvoelen van je eigen vaardigheid hierin. Want alle vrouwen geven expressie aan hun unieke en authentieke vrouwelijke kracht. Als vrouwen samenkomen weerspiegelen zij daarin dan ook de rijkheid, veelzijdigheid en omvattendheid van het gehele aardse sensationele veld.

Om jezelf als vrouw dieper te ontmoeten in jezelf is een veld van andere vrouwen een groots cadeau als energetische spiegel.

Voel jij je vrij in een cirkel of veld van vrouwen? Met alle vrouwen?

In elke moment?

En als je innerlijke verkramping voelt?

Waar staat dat dan symbool voor?

Hoe kun je die symbolische spiegels ombuigen naar richtingaanwijzers om jezelf dieper aan te kijken vanuit bezielde intimiteit met jezelf. En de zachtheid vervolgens inbrengen in de vrije stroom levensenergie.

En ja. Bij mannen werkt dit net zo. En ook anders. Dat is echter niet waar dit blog nu over gaat. In deze blog heb ik mijzelf ruimte gegeven om in te zoomen op het vrouw zijn en het uitvergrote krachtveld van de vrouwelijke energie.

Vandaag de dag geniet ik ervan. Voelt het samenzijn in een veld van vrouwen als een warm bad. Ongeacht wat er gebeurt in de dynamiek. Ongeacht wat het aanraakt.

Vooral binnen de groepsreis die ik faciliteer. Een jaar lang met alleen maar vrouwen, hier is de onnoemlijke kracht zo zichtbaar en voelbaar. Elke vrouw in die cirkel voelt zich opgetild, gedragen en gevierd.

Ik heb mijzelf innerlijk leren dragen en begeleid inmiddels vele vrouwen in ditzelfde proces. Wees welkom.

The Art of Life!