Herken je dat? Die sensaties en een soort spanningsboog die je voelt van tegenstellingen die elkaar op een magische manier aanvullen? In de stille momenten van mijn werk als teacher en groepswerk facilitator ontdek ik telkens opnieuw dat deze dans tussen polariteiten niet alleen de essentie van mijn vak is, maar ook een prachtige reflectie van het leven zelf.
Wanneer ik het heb over intuïtief faciliteren, gaat het voor mij eigenlijk over de kunst om te navigeren tussen schijnbare tegenstellingen. Denk aan de balans tussen leiden en volgen, tussen structuur en vrijheid, en de verbinding tussen het mannelijke en vrouwelijke principe.
De kern is simpel, maar oh zo verfijnd:
Er is de Eenheid – het onbenoembare, het ‘geen ding’.
Daaruit ontstaat de schepping – alles manifesteert zich in paren.
En dan is er de interactie – de magische dans die leven creëert.
Ware kunst in facilitatie is niet iets dat je simpelweg aanleert. Het is een manier van zijn, een volledig belichaamde staat van aanwezigheid waarin je voortdurend afgestemd bent op de energie van het moment. Dit is geen theoretisch verhaal, maar een dagelijkse praktijk die door elk facet van mijn leven heen sijpelt.
In mijn praktijk als teacher en groepswerk facilitator zie ik dagelijks hoe deze principes tot leven komen. Wanneer ik een sessie faciliteer, dans ik constant tussen:
– Het leiden van het proces en het volgen van wat er zich aandient
– Het creëren van een veilige ruimte en het omarmen van spontaniteit, met gerichte schuring en spiegeling
– Het delen van wijsheid en het ontvangen van nieuwe inzichten
Deze dans vraagt om een diepe verbinding met mezelf. Het vraagt om het vertrouwen op mijn intuïtie, terwijl ik geworteld blijf in mijn kennis en ervaring. Het is zoals in het leven zelf – als ik alleen maar probeer te leiden zonder te volgen, word ik stijf. En als ik alleen maar volg zonder te leiden, raak ik de weg kwijt.
De ware kunst van faciliteren ligt in het erkennen en eren van deze polariteiten, zonder ze te willen oplossen. Het gaat niet om het kiezen van één kant, maar om het creëren van een ruimte waarin beide kanten kunnen samenkomen en waarin hun interactie iets nieuws kan voortbrengen.
Echte transformatie ontstaat in die ruimte tussen polariteiten. In dat magische ‘derde element’ waar nieuwe mogelijkheden geboren worden. Het is een dans waarin leiden en volgen zo verfijnd met elkaar verweven zijn, dat je niet meer kunt zien waar het één eindigt en het ander begint.
Belichaamd faciliteren betekent dat ik:
– Leef vanuit een constante afstemming
– Mijn intuïtie vertrouw als kompas
– Aanwezig blijf bij wat er is en opensta voor wat er komt
– De wijsheid van mijn lichaam als eerste instrument erken
Dit is geen techniek die je uit een boek kunt leren. Het is een kunst die zich ontwikkelt door ervaring, door vallen en opstaan, en door steeds opnieuw de moed te hebben om het onbekende tegemoet te treden. Het vraagt om volledige toewijding aan mijn eigen groeiproces, want alleen dan kan ik anderen echt begeleiden in hun transformatie.
Wat me het meest raakt, is de schoonheid van dit principe. Hoe meer ik me overgeef aan deze dans tussen polariteiten, hoe meer ik besef dat dit niet alleen een facilitatiemethode is, maar een levenswijze. Een manier van leven die ruimte biedt voor alle aspecten van ons mens-zijn.
Misschien is dat wel de essentie van intuïtief faciliteren: het creëren van een ruimte waarin alles er mag zijn, waarin tegenstellingen elkaar kunnen ontmoeten, en waarin nieuwe mogelijkheden kunnen ontstaan. Het is een way of life die vraagt om volledige overgave aan het moment, aan de energie, aan de dans tussen polariteiten.
Wat is jouw ervaring met deze dans tussen polariteiten? Hoe navigeer jij tussen leiden en volgen, tussen structuur en vrijheid, in jouw werk en leven?
