Niet veilig zijn in je eigen (t)huis.
Lage trilling. Donkere energie. Ik wist het vroeger niet te duiden of te benoemen.
Ik was zo’n jaar of 23 en woonde samen met mijn toenmalige vriend. Hij wilde drinken op vrijdagavond en lang in de kroeg hangen met collega’s en ik wilde gewoon naar huis. Wilde niet langer als ‘zijn trofee’ de hele avond naast hem hangen in de bar, want zo voelde dat voor mij toen.
Ik was 17 jaar jonger dan hij en hij was voor mij de oudere, slimme, stoere, zorgzame en handige man. Hij was een soort vader en partner tegelijkertijd. Hij had altijd en overal een oplossing voor. Ik viel als een baksteen voor zijn dominante alwetende energie. Vanaf het eerste moment dat ik hem ontmoette wist ik dat ik zijn vriendin zou worden, ongeacht de relatie waar hij op dat moment nog in zat. Ik was hem direct ’trouw’ en dat was de fundering van onze verbinding en relatie.
Ik was in deze relatie echter diepongelukkig (om veel redenen) en ik was totaal niet in staat om op authentieke wijze te communiceren over mijn gevoelens en al helemaal niet met hem. Ik moest ‘dankbaar en gelukkig zijn dat hij voor me zorgde’ en daarmee was de kous af.
Die avond koos ik om niet in de kroeg te blijven en naar huis te gaan. Ik voelde de afkeuring in zijn blik en energie en met een trillend lijf en knikkende knieën verliet ik de kroeg. Ik kon het simpelweg ineens niet meer opbrengen om hem zwijgzaam te volgen in zijn behoeften en mijn eigen grenzen en behoeften te negeren.
Nog nooit eerder in dit leven had ik zo’n prijs betaald voor het aangeven van mijn eigen grenzen, trouw zijn aan mezelf en integer zijn naar mezelf.
Later deze nacht was het de eerste keer (van meerdere keren) waarin ik in contact kwam met intens donkere energie. Door hem heen en door mijzelf heen. Het resulteerde in veel fysiek geweld, maar ook mentaal en emotioneel was het gewelddadig. Ik kon tot weken erna niet meer lopen.
Later leerde ik het herkennen wanneer die ‘agressie energie’ hem overnam. Ik zag altijd zijn ogen (die super blauw waren) acuut wit worden. Er kwam dan een vale blik over zijn ogen en zag zijn bewustzijn shiften. Dan wist ik genoeg.
Nu kan ik het energetisch duiden, toen kon ik het alleen maar ervaren en overleven.
Het heeft me daarna nog 1,5 jaar geduurd om deze relatie te kunnen en durven beëindigen. Ik was (onbewust) compleet geprogrammeerd dat ik niets waard was zonder hem. En zijn krachtige manipulatieve en superieure energie waarmee hij mij (onbewust) onderdrukte was tegelijkertijd ook ‘voeding/behoefte’ van mijn innerlijke wond(en).
Een karmische wond die voortkomt uit een imprint dat ik een krachtige mannelijke energie naast mij nodig heb om me te beschermen voor de boze buitenwereld. Want dan alleen is mijn bestaansrecht gegarandeerd.
Zeker niet de enige wond die ik had/heb. Maar wel een heel duidelijke. Een die mijn leven veel koers heeft gegeven. Ik was een expert geworden in het weggeven van mijzelf.
Maar waar moet je nog naartoe als je je niet eens veilig voelt in je eigen (t)huis? In je eigen lijf? Als je ‘beschermer’ ineens een ‘vijand’ is geworden?
Het was onderdeel van een lange innerlijke reis waarin ik mijn eigen donkerte ben gaan erkennen, omarmen en transformeren.
Want welke energie in mijn systeem resoneerde met die energie in hem/door hem heen? Wat maakte dat we het beste en tegelijk het slechtste in elkaar naar boven haalde? Mijn eigen innerlijke donkerte zei telkens ‘kom maar op, ik kan je wel aan’.
Het is nu 20 jaar later. Inmiddels voel ik me weer vrij en veilig in mijn eigen lijf en (t)huis. Heb hem vergeven en mijzelf.
Mijn programma dat ik als vrouw niet zonder een man ‘kan’ toont mij nog steeds diepere lagen. Dat ik mij niet compleet voel zonder een man/partner aan mijn zijde. Recent heeft de energie mij uitgenodigd dit opnieuw in de ogen te kijken.
Ik ben echter niet meer dezelfde verstrikte jonge vrouw van 23 en heb inmiddels meer zelfbewustzijn, tools en transformatietechnieken om hiermee aan de slag te gaan.
Het voelt absoluut angstig en pijnlijk om hier ‘weer’ een laag dieper in te zakken en te mogen helen. Ik weet echter ook dat het ‘in de ogen kijken van donkerte’ heilzamer is om dat innerlijk te doen ipv in de ogen/entiteiten van de ander.
Ownership en kwetsbaarheid zetten mij keer op keer meer in mijn kracht. En zo kan ik steeds dieper vanuit zuivere en authentieke energie [hoge trilling] mij verbinden met mijzelf en anderen. Ik ga nog een laag afpellen van dit thema… net zolang tot ik volledig in mijn eigen kracht sta als vrouw en als mens.
“Be careful what you tolerate. You are teaching others how to treat you.”
Ik help jou (vanuit mijn praktijk) graag met het opschonen van blokkerende energie in jouw systeem zodat ook jij vanuit zelfliefde, eigenwaarde en ownership leeft!
