Alles begint en eindigt bij het hart. Daarmee zeg ik niets nieuws.
Echter, beseffen hoe het voelt als je hart open is (of dicht, of half of wat dan ook) is essentieel. Want als je niet kunt waarnemen of je hart open of dicht is, dan kun je er erg lastig ownership hierover nemen.
Ik liep het grootste deel van mijn leven rond met een vrij gesloten hart en ik had tegelijkertijd absoluut geen idee dat dat zo was. Ik was aardig voor mensen, deed keurig mijn werk en zorgde voor mijn geliefden, werkte hard etc etc. Ik was vooral gericht op de buitenwereld en druk met miss good girl spelen. Ik was er ook behoorlijk goed in, dus mijn identificaties waren krachtig.
Tot ik een sessie had met een sjamaan en die liet me ineens denkbeeldig een kaars ‘aansteken en brandend houden’ met mijn hart energie. Ik snapte er serieus geen zak van.
Serieus? Yeah right en hoe zou ik dat moeten doen dan?
Ik zat hem volgens mij behoorlijk glazig aan te kijken.
Energetisch had ik spieren van een garnaal op dit vlak. Na enig energetisch ‘prutsen’ in mezelf deed ik een poging. Met behulp van zijn begeleiding hierin begreep ik langzaam wat hij bedoelde. Hoe de energie van het hart voelt en hoe ik daarmee kon verbinden.
Het koste me echt heel erg veel energie om de energie van mijn hart te voelen, te opnenen en open te houden. Na die sessie was ik compleet bekaf. Tijdens de sessie zelf dacht ik ook constant ‘gaat dit me nu echt helpen met mijn shit in mijn leven? Hart open, hart dicht. Who cares. Ik heb shit om mee te dealen.
Super gefrustreerd was ik erover. Jaren later zie ik de waarde. Nog elke dag ben ik dankbaar dat ik hij mij gewezen heeft op mijn hartspier en dagdagelijks heb ik het te trainen. Zodra ik in een interactie kom met mensen om me heen wat onaangenaam voelt, check ik mijn hart. Is het open? Kan ik mijn hart wat verder openzetten? Wat heb ik nodig om het verder te openen?
Zo blijf ik in verbinding met mijzelf i.p.v. mij af te sluiten.
En als mijn hart niet helemaal vrij is, dan weet ik dat dit informatie is. Dat ik de tijd mag nemen om te voelen wat dit mij te vertellen heeft. Oordeelloos en onderzoekend. Ik kan alleen mijn waarheid, wijsheid en integriteit voelen als ik in verbinding blijf met mijn mijzelf en mijn voelen.
Soms verkrampt mijn hart en vliegt de energetische deur op slot.
De voorwaardelijkheid uit angst heeft de lead genomen. En voel ik dat het tijd en ruimte nodig heeft om weer te openen. Tijd alleen. Mijn eigen energieveld te lezen en te voelen wat het me te vertellen heeft. Zonder verbinding met je innerlijke gevoelswereld en je sensorische waarneming raakt je het contact met jezelf kwijt. Gedrag wordt zinloos i.p.v. zinvol.
Om de verbinding met je hart te ondersteunen zijn er heel veel spirituele en fysieke beoefeningen die je kunt doen. De fijnste vind ik zelf de dankbaarheidsoefeningen, (Metta) Mediaties en affirmaties.
Hier een suggestie… ‘Ik ben dankbaar en gelukkig nu ik vanuit zelfliefde, zelfvertrouwen, selfempowerment en overgave in verbinding sta met mijzelf, mijn verlangens en mijn grenzen voel en aangeef vanuit een open hart.’
Laatst had ik een ontmoeting met een groep mensen waar ik een liefdevolle verbinding mee heb en ik kon voelen hoe voluit open mijn hart was. Ik kon voelen hoe fantastisch vrij het voelde. Van binnen. Eindeloos groots en oneindig vrij. Ik moest toen ook aan mijn sessie denken met de sjamaan en hoe ik zat te prutsen energetisch destijds. Hoe dankbaar ik nu ben.
Dat ik op mijn manier een volhouder ben, een doorzetter en mijn pijn keer op keer omzet in motivatie. Het brengt innerlijk vrijheid die niet te beschrijven is. Mijn hart is inmiddels een belangrijke raadgever geworden en doet het juist pijn als mijn energie meer afgesloten is.
