Innerlijk kind werk is een pad dat velen raakt.
En terecht. Het kan diep helend zijn om stil te staan bij wie je was als kind —
bij de behoeften die je toen had,
de pijn die je hebt opgeslagen,
en de overlevingsmechanismen die je onbewust bent gaan gebruiken.

Maar in mijn werk kijk ik net iets anders naar het innerlijk kind.
Niet als een deel dat vooral getroost moet worden.
Maar als een symbool.
Een mechanisme dat jou — vaak onbewust — klein blijft houden.

Niet omdat je ‘niet geheeld’ bent.
Maar omdat er in je systeem een oude beweging actief blijft:
een beweging van aanpassen, inhouden, wachten, pleasen, vluchten.
Een beweging die ooit nodig was,
maar nu subtiel in de weg kan zitten van jouw volwassen, vrije expressie.

Waar klassiek innerlijk kind werk vaak gericht is op het herbeleven of begrijpen van het verleden,
zie ik het als een uitnodiging om bewustzijn te brengen op het hier en nu.
Niet: wat gebeurde er toen?
Maar: wat gebeurt er nog steeds in mij — en wie leidt er nu aan het roer?

Het kind is in deze visie niet enkel een gekwetst deel van vroeger.
Het is een levend patroon.
Een overlevingsstructuur die zich vandaag nog laat zien
in de vorm van zelftwijfel, sabotage, people-pleasing of controle.

En juist dát vraagt om dieper werk.
Niet alleen doorvoelen van oude pijn,
maar het doorzien van het mechanisme.
Het erkennen van hoe het nu nog invloed heeft —
en hoe jij het kunt transformeren.

De essentie van innerlijk kind werk is voor mij:
energetisch volwassen worden.
Dat betekent niet: “doorgaan” of “sterk zijn”.
Het betekent juist: aanwezig blijven. Vol. Gegrond. In je lichaam.
Ook — en vooral — als je wordt geraakt.

Het vraagt om een bedding in jezelf ontwikkelen,
waarin je niet langer door angst of reflex geleid wordt,
maar door jouw volwassen aanwezigheid.

Het vraagt om verantwoordelijkheid nemen voor je binnenwereld,
zonder het kind te verwerpen,
maar ook zonder het aan het stuur te laten.

En dat is geen koud proces.
Dat is diep belichaamd werk.
Het is jezelf ontmoeten op lagen die niet rationeel zijn,
maar voelbaar, systemisch en energetisch.

Ik geloof dat het kind in jou gezien wil worden —
maar niet als slachtoffer.
Het wil erkend worden als deel van jouw verhaal,
zodat jij je volledige leiderschap weer kunt terugnemen.

Echt helen betekent voor mij:
de rollen in jezelf herzien.
Van binnenuit.
Zodat jouw volwassen Zelf weer aan het roer staat.
Niet als controleur,
maar als hoeder.
Niet met hardheid,
maar met bewuste aanwezigheid.

En als dat gebeurt…
voel je een diepe rust in je systeem.
Alsof alles weer klopt.
Je hoeft niets meer goed te maken.
Je hoeft niets meer te overleven.

Je mag zijn.

Herken je dit?
Voel je dat het tijd is om niet alleen terug te kijken,
maar werkelijk een nieuwe positie in te nemen in jezelf?

Dan nodig ik je uit om mee te voelen.
Het is tijd voor jouw stap in energetisch volwassen hoederschap.
Zonder strijd. Zonder haast.
Maar met alles wat jij bent.

Voel je dat jouw systeem klaar is voor een diepere laag van volwassen belichaming?

Ik begeleid vrouwen die deze shift willen maken — van innerlijke kramp naar energetische helderheid.