Maanden waren we fysiek samen versmolten in de zwangerschap.
Wat een intense reis was dat.Daarbij meerdere keren de dood in de ogen gekeken.
Vandaag heb ik diepe pijn doorvoeld waarin ik mijzelf als moeder nog afwees. Jou als mijn dochter afwees.Jou als mens afwees.Mezelf als mens afwees. Als vrouw. Omdat je spiegelt. En triggert. Mij maar ook anderen.
Met je ego en met je diepe wijsheid.
In proces kwam uit in eerdere levens waarin ik mijn moederschap in diverse kleuren heb doorleeft. Diep in proces voelde ik onze zielenconnectie. Diep in proces voelde ik de schreeuwende pijn van opoffering.
Van de dood.Van onderdrukking van de vrouwelijke essentie.
Van misbruik van vruchtbaarheid en creatiekracht.
Vrouw zijn.
Moeder zijn.
Diep in proces kon ik het erkennen dat mijn hart nog meer open kan. Ik nog meer ownership kan nemen over mijn energielekken.Diep in proces kon ik voelen waar ik jou nog negeer als mijn dochter en mijzelf als moeder.
Mijn liefde voor jou is vandaag nog dieper bestendigd. Dieper verankerd. Belichaam ik nu nog meer.Ik leer in onze verbinding wat onvoorwaardelijke liefde betekend.
Dank dat je ook dit leven in mijn leven bent.Ik mag leren je onvoorwaardelijk te eren in je authentieke grootsheid. En mijzelf. Namaste.
