Hoe vaak proberen we het leven vast te pakken alsof het water is dat door onze vingers dreigt te glippen? We klampen ons vast aan momenten, aan mensen, aan de illusie van controle. Maar wat als ik je vertel dat de echte magie niet zit in het vasthouden, maar in het volledig aanwezig zijn?
Ik herinner me die momenten waarop ik zo wanhopig probeerde vast te houden aan hoe dingen zouden moeten zijn. Relaties die ik probeerde te redden door harder mijn best te doen. Gevoelens die ik wilde bevriezen omdat ze zo mooi waren. Pijn die ik wegduwde omdat ik dacht dat ik die kon beheersen.
Maar het leven leerde me iets anders. De schoonheid ontstaat niet wanneer je krampachtig vasthoudt, maar wanneer je je volledig overgeeft aan wat er is. Wanneer je stopt met proberen en begint met zijn. Wanneer je die sensatie van onzekerheid mag voelen zonder er meteen vanaf te willen. Wanneer je die golf van liefde mag ervaren zonder te vrezen dat hij weggaat.
Er zijn momenten waarop het leven plotseling samen lijkt te vallen. Een woord wordt precies op het juiste moment uitgesproken, een liedje speelt terwijl je een belangrijke beslissing overweegt. Een ontmoeting vindt plaats die aanvoelt alsof deze al eeuwen onderweg was. Het is synchroniciteit – een betekenisvolle coïncidentie die ons herinnert aan de resonantie tussen onze binnenwereld en het grotere veld waarin alles met elkaar verbonden is.
In het veld van het heilige vrouwelijke weten we dit al eeuwenlang, niet met ons hoofd, maar met ons hart. Het is dat moment waarop je naar je buikgevoel luistert en later beseft dat het precies de juiste keuze was. Je voelt de zachte rilling over je rug als een waarheid wordt uitgesproken en de stilte die iets heiligs in zich draagt. Het is een knikje van het leven zelf, een uitnodiging om te vertrouwen in wat zich aandient.
Wanneer je stopt met vasthouden en begint met toelaten, gebeurt er iets magisch. Je ontdekt dat je veel meer kunt voelen, ervaren en ontvangen dan je ooit voor mogelijk hield. Je hoeft niet meer op je hoede te zijn voor verlies, omdat je leert dat niets echt van jou weg kan gaan als je het nooit probeerde te bezitten. De kunst van het zijn vraagt om overgave – overgave aan de stroom van het leven, aan de cyclus van komen en gaan, aan de dans van groei en transformatie.
Persoonlijk heeft deze synchroniciteit me de weg gewezen op kruispunten waar mijn hoofd het antwoord niet wist. Zoals die ochtend waarop ik me afvroeg of ik echt mocht vertrouwen op mijn intuïtieve ja. Op dat exacte moment landde er een vlinder op mijn hand, een teken dat er meer is dan wat we met onze ogen kunnen zien. Of die dag waarop ik een oud patroon doorbrak en even later een wildvreemde vrouw me aankeek en zei: “Goed zo, blijf trouw aan jezelf.” Die bevestiging vanuit het veld hielp me om te erkennen dat ik niet alleen door het leven beweeg, maar daadwerkelijk samenwerk met de energieën om me heen.
In mijn eigen reis ontdekte ik dat de momenten waarin ik me het meest levend voelde, niet die waren waarin ik alles onder controle had, maar juist die waarin ik me volledig overgaf aan het moment. Wanneer ik ophield met proberen en begon met vertrouwen. Wanneer ik stopte met het vasthouden aan hoe het zou moeten zijn en begon met het toelaten van wat er was.
Dit is geen oproep om overal iets in te zoeken, maar eerder een uitnodiging om je perceptie te verfijnen. Niet alleen met je ogen te kijken, maar met je hele wezen te zien. Want synchroniciteit is er altijd, maar alleen zichtbaar voor wie durft te vertragen en zich openstelt voor wat het leven te bieden heeft. Herken jij de signalen, de fluisteringen en de tekens die geen woorden nodig hebben?
Dus laat het toe. Laat de angst toe dat je niet genoeg bent als je niet alles beheerst. De schoonheid van het leven ontvouwt zich niet in je vuisten, maar in je open handen. Niet in je pogingen om te controleren, maar in je bereidheid om te ontvangen wat zich wil geven.
Want uiteindelijk is de grootste liefde niet die waarin je vasthoudt, maar die waarin je vrijlaat. En de diepste vreugde niet die waarin je bezit, maar die waarin je volledig bent. Misschien is dit het moment om opnieuw af te stemmen op een werkelijkheid die niet lineair is, maar cirkelvormig, ritmisch en verbonden.
Ik bewandel dit pad. Moedig en ook vaak met knikkende knieën. Ben jij bereid jezelf te doordrenken met jouw zuivere sensuele essentie? Voel je welkom: https://riannemanten.nl/dagretreat/
The Art of Life! Feminized.
